vol. 1, p. 5

Quod antiquissimus [Paternus?] Poeta expressius caro adm[ ] sed vero quod
[sterquum?] aspersit elogio, comprobavit
[o dongailo
]
Ita quidem res erat dum pro Nobilissima oNelliorum domo Religionem et [ ]
Re[gnum] contra impios invasores propugnante, maiores tu ipse congeneres, ferro [ ]
flammis et fluctibus se velut hostiam et holocaustum offe[r?]e n{ } dubitaverunt gr[ ]
tuis ducentes pro iis a quibus acceperant sanguinem effundere, quam eos fusos vide[ ]
illaque conservare, gloriosusque prius quam religionem aut rempubl. in extermin[ ]
venire, se extinctus videre. Verum in Te miles strenuissime, [ ]
Deo ita ordinante [ ] vigoris et gentiliter nobilitatis semen
vigeat, ad quem cum sanguine preclara haec maior[ ] et alia [pl ]
[ma] naturae dona migra[?]unt, his maioribus or[ ] laude [ ]
nihil n[on] prestas quo Te dignissimus prebeas.
Et genus et proavos et quer n[on] feceris ipse
Vix tua putans quin imo erubesces alien[a] fam[a ]
incumbere cum tua Te virtute posses involvere. Hanc a [D ]
annis naturae [domi] [ ] virtutis accumulasti pat[ ]tam
colens Philosophiam et bellicam maxime praeferens vit[oru]m quam tam studioque in Patra 1m exerc[ ]
ut illa tecum incredibiliter [adoleverit?] et ipsis premi[ ]
rudimentis inclaruent atque quod earum est cum illa,